Algemeen letterkundig lexicon
(2012-....)–Anoniem Algemeen letterkundig lexicon– Auteursrechtelijk beschermdrepetitioEtym: Lat. re-petere = naar iets teruggaan, terug-halen, vandaar herhalen. Repetitio of herhaling is, evenals in de muziek, één van de meest elementaire vormgevingsverschijnselen in de literatuur, vooral in de poëzie (zie ook tekstbewerking). Er zijn zeer veel vormen van herhaling die in de literatuur een rol spelen. Repetitio komt voor als herhaling van klanken (rijm), van klinkers (assonantie), medeklinkers (acconsonantie, alliteratie), van hele woorden (rime riche, palillogie), van woordgroepen (epanalepsis), van hele versregels of zinnen (stock-1, refrein-1, refrein-2) of van hele teksten of tekstelementen (citaat, pastiche-2, plagiaat). Herhaling is ook de grondslag van het metrum. Wanneer je begeren zult Verschillende verschijningsvormen van de repetitio zijn, naast de eerder genoemde, o.m. de anadiplosis, antanaclasis, antimetabole, complexio, concatenatio, conduplicatio, contentio, correctio, epifoor, geminatio, ploce, polyptoton, redditio, redundantie en symploce. Lit: D. Fehling, Die Wiederholungsfiguren und ihr Gebrauch bei den Griechen vor Gorgias (1968) J. de Geer, 'Het herhalingsprocédé in het Wilhelmus' in Literatuur 3 (1989), p. 360-367 A. Zweers, 'Repetition as a mode of narration in Louis Couperus Van oude mensen, de dingen die voorbij gaan' in Canadian journal of Netherlandic studies 116 (1995) 1, p. 35-39 G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 9 (2009), kol. 1371 (s.v. Wiederholung).
|