Algemeen letterkundig lexicon

epanalepsis

Etym: Gr. epana-lambanein = weer opnemen, herhalen.

Vorm van een repetitio, de woordelijke herhaling van een zinsdeel of woordgroep, onmiddellijk na elkaar op een willekeurige plaats in de zin, zoals in het volgende citaat van Guido Gezelle:

Ik wandelde, ik wandelde alleen,
ik wandelde en sprak tot den Heer:
Hij sprak en ik hoorde, en hij hoorde en ik sprak,
En ‘k wandelde en ‘k sprak tot den Heer.
(Mijn dichten, mijn geliefde, bloemlezing P. Couttenier, 1989, p. 21)

Treedt de herhaling op in een volgende zin of versregel, dan spreekt men van anafoor-1 (aan het begin van de versregel) of epifoor (aan het einde). Bij de symploce worden zowel het begin als het einde van een zin of vers herhaald (combinatie van anafoor en epifoor).

De termen 'duplicatio' en ‘epizeuxis’ zijn synoniemen.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 2 (1994), kol. 1237-1240.

epanafoor zie anafoor-1

epanodos