symploce

Etym: Gr. sumplokè = omarming, verbinding < sun = samen; plokè = vlechtwerk, weefsel, het ineenstrengelen.

Term uit de versleer voor die vorm van repetitio waarbij zowel het begin als het eind van een regel of zin terugkeert. De symploce, ook wel aangeduid met de Latijnse term ‘communio’ of ‘complexio’, is dus een combinatie van anafoor-1 en epifoor. Zo schrijft P. van Ostaijen in het gedicht ‘Nachtelijke optocht’:

Kadans van lichtende lampen
Kadans van laaiende lampen
(VW Poëzie, dl. 2, 1979, p. 162)

En:

Stappen op straat
stappen breken de straat
(id., p. 163)

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, Bd 9 (2009), kol. 331-333.