Algemeen letterkundig lexicon

repetitief vertellen

Etym: Lat. repetitio = herhaling.

Begrip uit de narratologie m.b.t. de frequentie als een aspect van narratieve tijd. Het gaat om een vertelvorm waarbij een gebeurtenis die slechts één keer heeft plaatsgevonden toch verschillende keren verteld wordt. Dit kan gebeuren vanuit verschillende standpunten en/of door verschillende vertellers. Een klassiek voorbeeld hiervan is Menuet (1955) van L.P. Boon, waarin ‘dezelfde’ gebeurtenissen achtereenvolgens vanuit de standpunten van de drie protagonisten worden beschreven.

Het begrip werd ingevoerd door G. Genette. Het staat tegenover iteratieve presentatie en singulatief vertellen.

Lit: G. Genette, Narrative discourse: an essay in method (1980).

repertorium

repetitio