Algemeen letterkundig lexicon

ploce

Etym: Gr. plokè = vlechtwerk, weefsel.

Term uit de stijlleer, soms ook wel distinctio genoemd, bestaande uit een gevarieerde herhaling (repetitio). Kenmerkend is het accentueren van het betekenisverschil tussen leden van een woord- of zinsdeelherhaling. Het verschijnsel kan worden aangetroffen in veel gezegden, zoals in ‘een man, een man – een woord, een woord’. In het volgende citaat heeft het woord ‘muziek’ de tweede keer een specifieker betekenis dan de eerste keer:

een taal, die zelf muziek ging zijn
doordat er echo’s in weerklonken
van een muziek, hem meegeschonken
als waterkruik in de woestijn.
(M. Nijhoff, VW, dl. 1, 1982, p. 507)

plezierdicht zie light verse

plot