Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 16

7138. 1644 november 12. Aan W. de Groot.¹

Mi frater,

Vellem et pridem dedisses domino Vossio exemplar² et Vanderhogium, simul venerat, interpellasses:³ aut liberasset fidem aut sciremus quid impediat. Isaacus Vossius ad me scribit et ad Anthologiae indices pollicetur operam. Rogo ei ostendas quae antehac ea de re monui, etiam praefationem nostram.⁴ Nostra ad Pentateuchum iam tibi lecta gaudeo.⁵ Non puto senatorem Reigersbergium aeque festinaturum. De uxoris tuae valetudine Deo gratias ago. Mea iamdudum est quod defluxibus capitisque doloribus tentatur.⁶ Didericus iam Magontiaci est; Casselae scribit se cum honore exceptum et gratam esse ibi memoriam eorum quae ego pro rebus Hassicis feci.⁷

Is qui nunc est papa semper iustitiae cultor fuit, crediturque impositam personam be-

1 Gedrukt Epist., p. 973 App. no. 732. Antw. op no. 7122, beantw. d. no. 7157.

2 Willem de Groot had het aan Gerardus Joannes Vossius toegedachte exemplaar van Grotius' Annotata ad Vetus Testamentum, Parijs 1644 (BG no. 1137), aan Nicolaes van Reigersberch geschonken.

3 Jacobus van der Hooge was met lege handen in Den Haag verschenen. De vrachtvaarder aan wie hij het transport van zijn koffers en twee presentexemplaren van Grotius' Annotata ad Vetus Testamentum had toevertrouwd, was nog niet in de Republiek gearriveerd (nos. 7134, 7157 en 7169).

4 Zie nos. 7125 en 7137. Het verzoek om het manuscript van de Anthologia Graeca (BG no. 534), met inbegrip van de ‘praefatio’ (nos. 5623, 5656 en 5823 (dl. XIII)), aan Isaac Vossius te tonen.

5 Grotius dankte zijn broer voor het gedicht op zijn Annotata ad Genesin, Exodum, Leviticum, Numeros en ad Deuteronomium.

6 Het herstel van Alida Graswinckel. Maria van Reigersberch raakte maar niet verlost van haar kwaaltjes; zie nos. 7076, 7089, 7103 en 7104.

7 De Frans-Weimarse officier Dirk de Groot, ‘aide de camp’ van de burggraaf van Turenne, had aan het hof van landgravin Amalia Elisabeth van Hessen-Kassel gesproken over een grotere Hessische bijdrage aan de strijd tegen de Zwabisch-Beiersen. Op 9 november ontving Grotius eindelijk de brieven waarin zijn zoon verslag uitbracht van zijn missie (nos. 7079 en 7108.

[p. 136]

ne acturus, in quo et hoc comprehensum est, ut omnibus suae communionis regibus aequum se ostendat.⁸ Pacem Hispania, ut puto, desiderat; an et imperator et Gallia, dubito.

Liberos meos omnes, si qua in re usui esse possent, per literas meas Suediae commendavi.⁹ Sed multi iam sunt Suedi assueti publicis negotiis et per itinera rerum peritiam consecuti.¹⁰ Evenit plerumque, ut et Plato notavit,¹¹ ut cum navem gubernandam aut domum exstruendam nemo accedat nisi qui diu se ad id paraverit, ad rempublicam gerendam quisque se putet idoneum, cum tamen ea res non stet solo ingenio, quod nec Alcibiadi, nec Gracchis defuit,¹² sed multis adminiculis magnisque virtutibus egeat. Ἐρέτην δει̂ πρω̂τα γενέσθαι πρὶν πηδαλίοις ἐπιχειρει̂ν.¹³

Deus te tuosque servet,

tibi obligatissimus frater,
H. Grotius.

8 Paus Innocentius X was vastbesloten om de drie belangrijkste kronen in Europa tot vrede te bewegen: kardinaal Antonio Barberini zou naar Wenen vertrekken, kardinaal Bernardino Spada naar Parijs en kardinaal Giulio Sacchetti naar Madrid (nos. 7103 en 7104).

9 In een brief van 2 januari 1644 (no. 6627 (dl. XV)) had Grotius rijkskanselier Axel Oxenstierna de diensten van zijn zonen Cornelis, Pieter en Dirk aangeboden (no. 6627 (dl. XV)).

10 De Zweedse ‘touristen’ die Parijs bezochten, onder wie de paltsgraaf van Zweibrücken (de latere koning Karel X Gustaaf van Zweden), de kanselierszoon Erik Axelsson Oxenstierna en graaf Magnus Gabriel De la Gardie.

11 Vgl. Plato, Alcibiades I, 103A-135E, en Protagoras 319A-D.

12 De Atheense staatsman en veldheer Alcibiades († 404 v. Chr.) en de even ambitieuze Romeinse volkstribunen Tiberius Sempronius Gracchus († 133 v. Chr.) en Gaius Sempronius Gracchus (153-121 v. Chr.).

13 Aristophanes, Equites 542.

Lutetiae, 12 Novembris 1644.

Iam nunc audio Vanderhogium Diepae reliquisse arcam et sarcinas, dum abire festinat. Id si verum est, excusari potest. Inquire.¹⁴

14 Supra, n. 3.