Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 12

[p. 558]

5404. 1641 oktober 7. Van N. van Reigersberch.¹

Mijnheer,

Het tractaet tusschen den conynck van Hispaniën ende Denemarcken² sal wederom moeten suppleren de schaer[s]heyt van mijnen brieff; soo weynych comt mij voor, blijvende het leger buyten actie, hoewel getransporteert uyt Vlaenderen in Brabant, daer het voetvolck gehouden is in scepen door het hooft van Bergen, maer apparent op de instantie van Vranckerijck, daerbij wert versocht het leger noch voor een tijt in velt werde gecontinueert, sal moeten werden gelant. De doot van den cardinael-infante³ wil men nu verseeckeren ende dat sijne Hoocheyt overleden soude sijn den vierden van den voorleden maent.

Onder de hant wert hier wederom geprepareert een besendynge naer Engelant, daertoe apparent sullen werden gebruyckt de voorgaende ambassadeurs,⁴ die voor haer vertreck hebben belooft, dat de naestvolgende maent souden werden gesonden die van het maecken van een naerder alliantie souden handelen. Het oogemerck van die dat pousseren loopt principalijck om domiductionem tewege te brengen, daer het schijnt de Engelsche soo niet toe sullen verstaen, maer die praem wat langer willen gebruycken. Met wat avantagie in sulcke gelegentheyt voor desen staet kan werden genegotieert ende wat articulen bij Engelant niet connen voort werden gebracht, late ick uEd. considereren. Iovinianus⁵ is altijt van opinie geweest dat bij die occasie het hooftpoint ende daer in de werelt het meeste om te doen [is], bequamelijck sal connen werden geoppert, al wiert het uyt eenen anderen houck onder de hant gesuggereert.

Den staet van de geünieerde in Duytslant schijnt in geen goede pointen te sijn ende de keyser in het rijck avantagie crijgende, kan ick niet oordeelen dat het huys van Oostenrijck bij het oorloge veel heeft verloren, dat bij tractaect niet sal moeten werden gerestitueert. Te Regensburg, soo schrijft mij ons neeff Re[i]gersb(ergh),⁶ meende men dat de ambassadeurs van Engelant ende Denem[ar]cken⁷ haer naer Weenen souden laten slepen, dat is, traineren totdat de macht van de geallieerde sal wesen gebroocken, sonder dewelcke sij bij den keyser niet considerabel sullen sijn. Ons neeff segt mij verder dat hij daer heeft gesien Smalcius,⁸ aen dat hoff gecommen met voorschrijven van den conynck van Polen, daer hij seyde alreede meer recompense te hebben gevonden als geduyrende den tijt van de regence in Sweden. Deselven Smalcius ma[e]ckt professie van de catholycque religie ende schreeff uEd. toe het sub[j]ect van sijn disgracie.

Desen 7 Oct. 1641.

1 Hs. Amsterdam, UB, coll. RK, K 76m. Eigenh. oorspr. Niet ondertek. Gedrukt Rogge (ed.), Br. Nic. v. Reigersb., p. 674 no. 264. Antw. op nos. 5391 en 5392; beantw. d. nos. 5427 en 5428.

2 Het Spaans-Deens verdrag was reeds op 19 maart 1641 gesloten; vgl. Du Mont, Corps Dipl. t. VI. I, p. 209vv.

3 De kardinaal-infante Ferdinand van Oostenrijk overleed pas op 9 november 1641.

4 Zie voor hun namen no. 4997 n. 3. In december 1641 reisde namens Frederik Hendrik alleen Johannes Polyander van Kerckhoven, heer van Heenvliet, naar Engeland. Een staatsverdrag tussen Engeland en de Republiek kwam niet tot stand; zie ook no. 5023 n. 9. Wel werd de ‘domiductio’ van Mary Stuart, de ‘Princess Royal’, geregeld.

5 Codenaam voor Nicolaes van Reigersberch.

6 Johan van Reigersberch; hij schreef ook aan Grotius, no. 5383.

7 Sir Thomas Roe (no. 5143 n. 7) en Corfits Ulfeldt (no. 5085 n. 15).

8 Peter Abel Schmalz (Smalze), voormalig secretaris van Axel Oxenstierna; zie ook no. 5383.

Adres: Mijnheer mijnheer de Groot, raedt ende ambassadeur van de coningin[n]e ende crone van Sweden bij den alderchristelijcksten conynck.

Bovenaan de brief schreef Grotius: Rec. 15 Oct.

En in dorso: 7 Oct. 1641 N. Reigers.