Algemeen letterkundig lexicon

versroman

Een roman in verzen geschreven. In de oudheid en middeleeuwen was het gebruikelijk om ook lange verhalende teksten in vers (vers-1) te componeren. Daarom roept de term vooral teksten op uit de hoofse middeleeuwse literatuur, zoals deze die behoren tot de Arthurepiek, de klassieke roman en de oosterse roman. Maar binnen deze traditie trad een geleidelijk proces van ontrijming op, wat leidde tot de zgn. prozaroman.

De moderne roman vanaf de 17de-18de eeuw werd geboren als een prozagenre; deze keuze voor proza had te maken met het creëren van een realistische illusie. Tegen deze dominante conventie in, hebben een aantal bekende auteurs toch romans in verzen geschreven. Bekende voorbeelden zijn Jevgeni Onegin door Aleksandr Poesjkin (1833), Aurora Leigh (1857) door Elizabeth Barrett Browning, en, meer recent, The golden gate (1986) door Vikram Seth, Omeros (1990) door Derek Walcott, en Fredy Neptune: A Novel in Verse (1998) door Les Murray. Recente Nederlandse auteurs die genoemd worden i.v.m. de versroman zijn Pieter Boksma met De aardse komedie (2002) en Jelte van der Kooi met Ik, Lente (2013).

Lit: D.B. Sands, Middle English verse romans (1966) • A. Haase e.a. (red.), 'Der deutsch-niederländische Versroman' in De deutsche Malagis: nach den Heidelberger Handschriften CPG 340 und CPG 315 (2000), p. XII-XLI • St. Markovits, The Victorian verse-novel. Aspiring to life (2017).

versritme

verstechniek zie versleer