minusprocedé

Etym: Lat. minus = min(der).

Begrip, uitgewerkt door de Sovjet-semioticus J. Lotman, waarmee de significante afwezigheid van een bepaald tekstkenmerk bedoeld wordt: het kenmerk dat op grond van de literaire conventie of op grond van een zekere regelmatigheid binnen de tekst verwacht werd, blijft afwezig en wordt precies daardoor betekenisvol voor de tekst, zij het in absentia. Het begrip is gemodelleerd op de zgn. nul-elementen die in de taalkunde onderscheiden worden (zo wordt het onbepaalde lidwoord ‘een’ in het meervoud gerealiseerd door een nul-element).

Lit: J. Lotman, The structure of the artistic text (1977; Russ. 1971).