Algemeen letterkundig lexicon

minutio

Etym: Lat. kleinheid.< minuere = kleiner maken.

Term uit de retorica voor het met name in de juridische praktijk (genus iudiciale) minder erg voorstellen van de daad van de aangeklaagde of het pleiten van verzachtende omstandigheden (vandaar ook het Lat. synoniem attenuatio). Het tegenovergestelde, nl. het door de aanklager in een kwaad daglicht stellen van de verdachte, wordt o.a. bewerkstelligd door de amplificatio-2.

Minutio (Gr. synoniem meiosis) of minimalisering kan men bijv. aantreffen in Vondels Inwydinge van 't Stadthuis t'Amsterdam (1655; ed. Albrecht, De Ruyter, Spies e.a., 1982, p. 58-61) waar hij het voorstelt alsof het gehele verloop van de bouw zonder problemen was, terwijl in werkelijkheid de besluitvorming niet zo vlot verlopen is.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 5 (2001), kol. 1360-1366.

minusprocedé

minuut