Algemeen letterkundig lexicon

genus iudiciale

Etym: Lat. juridisch genre.

Eén van de drie genera causarum uit de retorica. In dit juridisch genus gaat het vooral om de structuur van pleidooien waarmee overtuigd moet worden (ars persuadendi), een structuur die ook in de literatuur teruggevonden wordt. De twee andere genera zijn het genus deliberativum en het genus demonstrativum. Als voorbeeld van een beschuldigend pleidooi kan genoemd worden W.F. Hermans' ‘De Chassidische bellenblazer of De demontage van de maatschappij-kritische, gynaecologische, religieuze, historische en literaire stinkbom die Weinreb heette’ in Houten leeuwen en leeuwen van goud (1979), p. 206-224.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 3 (1996), kol. 770 (s.v. Gerichtsrede) • H. Lausberg, Handbook of literary rhetoric (Eng. vert.; 1998), p. 30-39.

genus humile

genus mediocre zie genus medium