Algemeen letterkundig lexicon

terzine

Etym: It. terzina, van terzo < Lat. tertius = derde, nl. rijmschema a-b-a, waarin de derde rijmt (met de eerste).

Drieregelige strofe (tristichon), ook wel terzet genoemd. Oorspronkelijk had een in terzinen geschreven gedicht een vijfvoetige jambische (jambe) versmaat, vrouwelijk rijm en het rijmschema aba bcb cbc etc., maar later werd hier van afgeweken, zoals door H. Roland Holst-van der Schalk in haar bundel Sonnetten en verzen in terzinen geschreven (1913², p. 81).

Twee terzinen vormen een sextet, dat – samen met het octaaf - het sonnet vormt.

Lit: H. Schuchardt, Ritornell und Terzine (1875) • R. Bernheim, Die Terzine in der deutschen Dichtung von Goethe bis Hofmannsthal (1954) • G. Kazemier, 'Terzinen met verstrengeld driedelingsrijm in Nederlandse poëzie' in Nieuwe taalgids 55 (1962) 5, p. 241-250 • S. Vestdijk, De glanzende kiemcel (reprint, 2007).

terzijde

testament