Algemeen letterkundig lexicon

humoreske

Etym: Hoogduits  Humoreske < Lat. (h)umor + Fr. -esque.

Komische schets of vertelling, waarin ernst en humor meestal zijn gecombineerd. Het genre kwam tot bloei in de 18^de eeuw, aanvankelijk in dichtvorm; men denke aan Starings ’Jaromir’-gedichten en in de 19^de eeuw aan teksten van De Genestet. Later wordt de prozavorm geliefd, zoals bij Heijermans (‘Falklandjes’) en Carmiggelt (‘Kronkels’). Andere voorbeelden zijn G. Bomans, Kopstukken (1947) en G. Durnez, Mijn leven onder de Belgen (1970).

Soms benadert de humoreske de groteske, zoals in sommige cursiefjes van Koot of Stoker. Naar de graad van spot (ironie, sarcasme) kan de humoreske variëren van lichtvoetige burleske literatuur tot venijnige satire.

humor

Huygens ING