Algemeen letterkundig lexicon

melopoeia

Etym: Gr. melo-poia = het maken, toonzetten van liederen.

Eén van de drie niveaus waarop een tekst kan worden beleefd, nl. het muzikale niveau. Het gaat hierbij om de suggestie die het klankniveau bij de lezer oproept. Een goed voorbeeld van de werking van de melopoeia geeft Nijhoffs gedicht ‘Het lied der dwaze bijen’ (VW, dl. 1, 2001-3, p. 220-221), waarin de klank het gezoem der bijen suggereert. De andere twee niveaus betreffen de verstandelijke laag (logopoeia) en de visuele (fanopoeia).

In verband met de klank kan men in de literatuur over dit onderwerp de termen klankexpressie, klanknabootsing, klankschildering en klanksymboliek aantreffen.

Lit: E. Pound, ABC of reading (1934; reprint 2010). 

melodrama

membra disiecta