Algemeen letterkundig lexicon

klanknabootsing

Term uit het grensgebied van prosodie en literaire kritiek voor een woord, ook wel onomatopee genoemd (< Gr. onoma = naam; poiein = maken), dat gevormd is, c.q. functioneert, op grond van overeenkomst tussen de klank ervan en een akoestisch kenmerk van de zaak die door het woord wordt aangeduid, bijv. koekoek.

Bij uitbreiding kan de term ook betrekking hebben op een woordgroep of zelfs een groter tekstgeheel, wanneer de schrijver met klankschildering tewerk gaat. In dit laatste geval kan men te maken hebben met een geval van klanksymboliek. Zie ook klankexpressie.

Lit: C.G.N. de Vooys, Klanknabootsing, klanksymboliek, klankexpressie (1942) • E.J. Havlik, Lexikon der Onomatopöien: die lautimitierenden Wörter im Comic (1981) • O. de Rudder, Ces mots qui font du bruit: dictionnaire des onomatopées, interjections et autres vocables d’origine onomatopéique ou expressive de la langue française (1998) • P. Enckell, Dictionnaire des onomatopées (2003).

klanklandschap

klankomzetting zie metathesis