Algemeen letterkundig lexicon

isometrie

Etym: Gr. isos = gelijk; metron = maat.

Term uit de prosodie voor het, ook wel ‘evenmatigheid’ genoemde, verschijnsel dat bestaat in de gelijkheid van metrische (metrum) patronen. Zo'n patroon kan een versvoet zijn, of een geheel vers-1. Als voorbeeld kunnen de volgende regels (viervoetige anapest) gelden:

Ĭn dĕ schā/dŭw dĕr zwēl/lĕndĕ zēi/lĕn vĕrbōr/gĕn
Vŏor dĕ māan/, dĭe dĕ māst / ŏp dĕ wā/tĕrĕn māt,
Ĭn dĕn slāap / văn hĕt līcht,/ tŭsschĕn ā/vŏnd ĕn mōr/gĕn,
Stŏnd ĭk, slāap/lŏos, tĕr rēe/lĭng văn ’t rēi/lĕnd frĕgāt
(G. Gossaert, Experimenten, 1949, p. 34).

Isometrie is er tussen vers 1 en vers 3, maar ook tussen ‘Voor de maan’ en ‘In den slaap’ of tussen ‘zwellende zeilen verborgen’ en ‘reeling van ’t reilend fregat’. Men verwarre isometrie niet met het verwante isochronie-1 en evenmin met het isosyllabisch vers.

Lit: J. Lennard, The poetry handbook (2005²), p. 33-80 • N. Fabb & M. Halle, Meter in poetry: a new theory (2008).

isocolon

isomorfisme