favele

Etym: Lat. fabula = verhaal.

Middelnederlandse depreciërende benaming voor een tekst die ‘waar’ pretendeert te zijn (historie, historiciteit), dan wel voor waar doorgaat, maar onwaar is (boerde, fabel-1), bijv.

Hier ne vint men no favele no bo (e) rde
No ghene truffe no faloerde,
Maer vraie rime ende ware woerd
(Jacob van Maerlant, Scolastica, ed. Gysseling 1983, vs. 27-29).

Auteurs van rijmkronieken, zoals Jan van Boendale en Melis Stoke, maar ook auteurs van ridderromans benadrukken regelmatig dat hetgeen zij te vertellen hebben geen ‘favele’ is.

Lit: A.L.H. Hage, Sonder favele, sonder lieghen. Onderzoek naar vorm en functie van de Middelnederlandse rijmkroniek als historiografisch genre (1989).