Algemeen letterkundig lexicon

correctie

Etym: Lat. correctio = verbetering.

Verbetering van schrijf-, druk- of zetfout in een tekst. Dat kan door de auteur zelf gebeuren, bijv. als hij drukproeven (drukproef) corrigeert, maar ook door een ander, bijv. een kopiist, een zetter of een lezer. Onoordeelkundige correctie leidt tot een zgn. Verschlimmbesserung. Soms geschiedt de correctie door een apart voor dat doel aangestelde corrector. Waar het kleinigheden betreft wordt gebruik gemaakt van correctietekens. Ook is het niet ongebruikelijk gecorrigeerde passages in een tekst te renvoieren, d.w.z. in de marge te markeren. Corrigeren tijdens het drukproces kan plaatsvinden door een correctie op de pers; daarna kan het door middel van een cancel of door plakstrookjes.

De rederijkersklucht Playerwater (rond 1500) met correcties. [bron: H. Pleij, Het gevleugelde woord (2007), p. 431].

Lit: M. Mathijsen, Naar de letter. Handboek editiewetenschap (2010⁴) • D. Wakelin, Scribal correction and literary craft. English manuscripts 1375–1510 (2017).

corpusstilistiek zie corpus-1

correctie op de pers