Algemeen letterkundig lexicon

correctietekens

Tekens die gebruikt worden bij het corrigeren van drukfouten en zetfouten in drukproeven (drukproef) of schrijffouten in handschriften. In handschriften uit de periode van voor de uitvinding van de boekdrukkunst wordt gecorrigeerd door middel van expungeren, het plaatsen van puntjes (deletieteken) onder het foutieve tekstgedeelte, met de letters ‘a’ en ‘b’ om een onjuiste volgorde van versregels te markeren, of met behulp van verwijstekens en paragraaftekens.

Kort na de uitvinding van de boekdrukkunst zijn in het drukkersbedrijf de correctietekens in gebruik gekomen die nu nog steeds worden gebruikt, zij het in sterk genormaliseerde vorm (Normaalblad N 632). De Koninklijke Nederlandse Uitgeversbond geeft de correctietekens uit op een normaalkaart over Corrigeren (1977¹¹).

De genormaliseerde correctietekens. [bron: K.F. Treebus, Tekstwijzer (1988⁴), p. 224].

Lit: Ph. Gaskell, A new introduction to bibliography (1974²), p. 113-114 • W.P. Gerritsen, ‘Corrections and indications for oral delivery in the Middle Dutch Lancelot manuscript’ in Neerlandica manuscripta. Essays presented to G.I. Lieftinck 3 (1976), p. 39-59 • K.F. Treebus, Tekstwijzer (1995⁶).

correctie op de pers

correctio