Algemeen letterkundig lexicon

drukproef

Een proefvel, bestemd voor de corrector of de auteur om er de zetfouten door middel van correctietekens op aan te geven. De drukfouten waren meestal na de proefdruk al door de zetter of drukker gecorrigeerd. Na correctie door de zetter kunnen er één of meer revisies volgen om te zien of de zetfouten goed gecorrigeerd zijn. Vroeger gebeurde het corrigeren vaak zonder dat de kopij beschikbaar was; dat leidde soms tot onterechte correcties (Verschlimmbesserung). Een drukproef is te herkennen aan het voorkomen van correctietekens. Vanaf de 19^de eeuw wordt ook gewerkt met drukproeven van zetsel dat nog niet opgemaakt was, de zogenaamde galeiproeven of strokenproeven. Bij offset heet de laatste proef ozalidproef.

Gecorrigeerde drukproef van Vondels Maria Stuart en de corresponderende bladzijde in de eerste druk. [bron: M. Mathijsen, Naar de letter (1995), p. 51].

Lit: W.Gs Hellinga, Kopij en druk in de Nederlanden (1962), p. 145-151 • Ph. Gaskell, A new introduction to bibliography (1974²), p. 110-116, 351-353 • M. Thornley, Proofreading: a comprehensive guide [1994] • F.A. Janssen, ‘Auteurs willen proeven lezen! Van Erasmus tot Multatuli’ in De Boekenwereld 27 (2011), p. 293-305 • L. Hellinga, Texts in transit: manuscript to proof and print in the fifteenth century (2014).

drukpers

drukvorm