Algemeen letterkundig lexicon

confirmatio

Etym: Lat. con-firmare = versterken, stevig maken; vandaar bewijsvoering.

Term uit de retorica, ook aangeduid als comprobatio, voor dát gedeelte van de argumentatio waarin de bewijzen geleverd worden voor het in de narratio geponeerde.

Zo draagt Vondel in de Inwydinge van 't stadthuis t'Amsterdam in de uitgebreide argumentatio (vs. 105-188, vs. 189-344, vs. 341-548, vs. 549-612) tal van bewijzen aan voor zijn visie dat een stadhuis het ‘hart’ van de stad is (J. van den Vondel, Inwydinge van 't stadthuis t'Amsterdam, ed. Albrecht e.a., 1982).

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 2 (1994), kol. 305-306, 352-355.

confident zie vertrouweling(e)

conflict