Algemeen letterkundig lexicon

argumentatio

Etym: Lat. bewijsvoering, betoog.

Binnen de dispositio is in de retorica na het exordium en de narratio de argumentatio het kernstuk van het betoog. De argumentatio kent gewoonlijk twee delen, een confirmatio waarin de bewijzen voor een stelling geleverd worden en een refutatio waarin de argumenten van de opponent weerlegd worden. In lange betogen kan op geschikte plaatsen een digressio of excursus, een uitweiding, ingelast worden.

In Vondels Inwydinge van het stadthuis t'Amsterdam komt een argumenteel gedeelte voor in vs. 1169-1370 met daarbinnen o.a. een confirmatio (vs. 1169-1194) en refutatio (vs. 1195-1214). Een digressie in de lange passage met de beschrijving van het stadhuis (vs. 681-1168) wordt gevormd door de vs. 745-865 die handelen over de Amsterdamse nutsinstellingen.

Lit: G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 1 (1992), kol. 904-991 • H. Jansen, '"Vitia" in de argumentatio: de eerste welbewuste retorische drogredenleer' in K. Korevaart e.a. (red.), Het woud der retorica (2007), p. 89-100.

argument

aria