Dichtwerken. Deel 2

[p. 51]

aant.

In Aliede's album,
na hare eerste avondmaalsviering.

Wat treedt gij rijk gezegend

Den nieuwen jaarkring in!

De harptoon veler Psalmen
Mag U door 't harte galmen:

Zóó lieflijk is 't begin!

‘Mij zal geen kwaad weervaren!’

Dit mocht uw juichtoon zijn.

De winter spann' zijn tente -
't Is in uw ziele lente

En heldre zonneschijn.

Dat was een heilige ure!

Schoorvoetend tradt gij aan:

Stil biddend zat gij neder,
Maar dankend zijt gij weder

Bij 't ‘Amen’ opgestaan!

Gij hieft voor 't eerst den beker

Der schuldvergiffenis,

En 't brood voor u gebroken,
Heeft plechtig toen gesproken,

Dat God Uw Vader is.

De wijn, U 't eerst geschonken,

Geplengd uit zilvren schaal,

Sprak tot U: ‘Neem dien beker!

Blijf van Mijn liefde zeker!’

't Was 's Heilands eigen taal!

Gij knieldet bij Zijn kribbe;

Ge omhelsdet thans Zijn kruis;

Gij ziet Gods Hemel open:
Gij weet, wat gij moogt hopen

In 't heerlijk Vaderhuis.

[p. 52]

 

aant.

 

Gij weet, waarheen na 't strijden

 

Uw lieve moeder ging,

 

Die - hoort ze uw vader danken -

 

Licht saamstemt met zijn klanken,

 

Als zaalge hemeling.

 

 

 

Wel voelt hij 't dieper heden:

 

‘Ik heb geen gade meer!’

 

Maar sluit hij U in de armen,

 

Dan looft hij Gods erbarmen:

 

‘Dank voor die dochter, Heer!’

 

 

 

Hij zegt: ‘O! 'k weet, Aliede,

 

Gij mint uw vader teer!

 

Wien hebt ge op aard nog nader?...

 

Maar God! God zelf... Uw vader!

 

Kind! dat zegt eindloos meer!’ -

 

 

 

O! 't blijve u goed en zalig

 

En onuitspreeklijk zoet,

 

Na lang vervlogen jaren,

 

Nog op dit uur te staren,

 

Gelijk gij 't heden doet!

 

 

 

Hoe U de wereld vleie

 

Met haar verganklijk schoon,

 

Wat vreugd U de aarde biede...

 

‘Houd wat gij hebt!’ Aliede!

 

En ‘Niemand neme uw kroon!’