Briefwisseling van Hugo Grotius. Deel 4

1516. 1630 juni 14. Aan Willem de Groot².

Nihil nunc quidem abs te, mi frater, habui, nec miror nec enim semper est, quod scribatur. Ego interim legi Examen Censurae³, librum ut ante rectissime judicasti pereruditum. Ego et his, qui scripsere et qui edidere, debeo plurimum et pro munere et quod mei facta est mentio, nisi quod nimium honorifica et invidenda:

ϰαὶ γὰϱ οὖν ἐπίφϑονον,

λίαν γ᾽ ἐπαινεῖν ἐστί πολλάϰις δὲ δὴ
ϰ᾽ αὐτὸς βαϱυνϑεὶς οἶδ᾽ ἄγαν γ᾽ αἰνούμενος.⁴

Ut tamen vicem aliquam bene volentibus reddam, mitto dissertatiunculam, ex qua apparet veteres Christianos id sensisse, quod ipsi sentiunt; etiam ubi pastores nulli sunt posse per ordinata ad hoc σύμβολα celebrari Dominicae mortis memoriam⁵. Multa habeo alia, in quibus ipsos testimoniis veterum et usu Chris-

2 Gedrukt Epist., p. 830.

3 De Apologia van Simon Episcopius tegen de in 1626 te Leiden verschenen Censura in Confessionem eorum, qui Remonstrantes vocantur van de Leidse hoogleraren Walaeus, Polyander à Kerckhoven, Rivet en Thysius; zie n^o. 1502, p. 201 n. 2 en Rogge, Bibl. v. Rem. Geschr., p. 41.

4 Euripides, Heraclid., 202 vv.

5 Naar aanleiding van een desbetreffende plaats bij Tertullianus was over deze kwestie een felle strijd ontbrand tussen Rigaltius en de bisschop van Orléans, Gabriel de l'Aubespine; zie n^o. 1495, p. 188 n. 15.

[p. 227]

tianorum, apud quos papa nihil mutare potuit, defendere possim. Sed in hac re miror Lugdunenses calumniae invenisse materiam, cum pastores Carentonienses, quorum uni locutus sum, plane et verum quod illi dicunt esse sentiant et inde sibi trahant non leve argumentum adversus μετουσιαστὰς ϰαὶ συνουσιαστάς. Salmasius¹ idem habet pro compertissimo.

Et quando viri eruditissimi incidit mentio, nescio an antehac ad te scripserim invenisse eum apud Dalecampium² et alios descriptionem illius ligni, quod mihi miseras. Miratur, si non et alibi ex putrido ligno talia nascantur. Nam scriptores de Hibernia et Anglia tantum meminere. Dignum quoque inquisitione arbitratur, an non ex Britannia ad nos illa ligna mari delata sint. Et unde fabula, quod anseres, quos Bernaculas vocant, ex illo conchylio nascantur. In his siquid juvare poteris hominis tanto studio omnes juvantis industriam, rem feceris te nostroque nomine dignissimam.

Rex omnia in Sabaudia corripit et Spinola interim premit Casale fodiendo sperans etiam se famem habiturum armorum adjutricem, nisi rex, quod difficile erit, eum loco pellat. De pace calent sermones. Et forte eo consilia propellent nostrorum per Americam triumphi. Sed vereor, ne id non fiat nisi amisso Casali.

Salutem parentibus, tuae³ tuisque.

14 Iunii 1630.

Tui amantissimus frater
H. Grotius.

1 Cl. de Saumaise; hij mengde zich in de op p. 226 n. 5 vermelde kwestie, eerst in zijn brieven aan Grotius (bijv. n^os. 1499 en 1510) later ook met een geschrift; zie n^o. 1495, p. 188 n. 15.

2 Jacobus Dalecampius - Jacques Dalechamp -, Frans medicus en botanicus, schrijver van Historia generalis Plantarum, in libros XVIII per certas classes artificiose digesta, Lyon 1587; zie ook n^o. 1493, p. 186 en n^o. 1495, p. 189.

3 Alida Graswinckel.