Algemeen letterkundig lexicon

wet

Wanneer begrippen uit de poetica en de retorica normatief worden gehanteerd, spreekt men van wetten of regels. Zo zijn de aanvankelijk descriptief bedoelde aristotelische eenheden (eenheid van handeling, tijd en plaats) van het drama in de periode van het classicisme niet descriptief gehanteerd maar als voorschriften, waardoor ze het karakter kregen van normen waaraan men zich diende te houden. Een goed voorbeeld vormt de eis wat betreft de waarschijnlijkheid (vraisemblance) die aan het literaire werk werd gesteld. Sommige literaire en stilistische onderscheidingen uit de renaissance (bijv. de elocutio) zijn tot in de 19^de eeuw als wetten gehanteerd, o.a. door B.H. Lulofs in zijn Redekunst (1820). Daardoor was zijn stijlleer een geheel van regels die men in acht moest nemen, wilde men literair aanvaardbaar schrijven. In de romantiek poogde menig schrijver aan deze situatie een eind te maken.

Lit: D. de Geest, Literatuur als systeem, literatuur als vertoog: bouwstenen voor een functionalistische benadering van literaire verschijnselen [1996].

western

wettelijk depot