Algemeen letterkundig lexicon

heptameter

Etym: Gr. hepta = zeven; metron = maat, versvoet.

Term stammend uit de klassieke letterkunde  voor een vers-1, ook wel septenarius genoemd, prosodisch bestaande uit een metrisch (metrum) patroon van zeven versvoeten. Hoewel de heptameter meestal trocheïsch (trochee) is, kan de regel ook wel eens uit andere voeten zijn opgebouwd, zoals het volgende vers uit het geheel jambische (jambe) gedicht ‘Laus senilitatis’:

Ǒ eē-/nĭg rūst-/pŭnt vān / ǒns hārt, / waặrheēn / hĕt brōn-/stĭg hō-/pĕn,
Waặrheēn / hĕt bāng / vĕrlāng-/ĕn vān / ặlle aārd-/sche ĕllēn-/dĕ smācht
(G. Gossaert, Experimenten, 1949¹¹, p. 37).

Lit: J. Thompson, The founding of English metre (1961) • Ph. Hobsbaum, Metre, rhythm and verse form (1996) • J. Lennard, The poetry handbook  (2005²), p. 1-30.

hendiadys

hepthemimeres