Algemeen letterkundig lexicon

hendiadys

Etym: Gr. hen (< heis) -dia-dis = één-door (middel van)-twee; synoniem = hen-dia-duoin (< duo = twee).

Stijlfiguur waardoor een begrip dat normaal wordt uitgedrukt door een substantief en een attributief adjectief, weergegeven wordt door twee nevengeschikte substantieven. Bijv. ‘zegel en brief’ voor ‘gezegelde brief’; ‘zand en heide’ voor ‘zandige heide’.

Lit: G. Hatz, Beiträge zur lateinischen Stilistik (zeu Hendiadys in Ciceros Reden) (1886) • G.T. Wright, ‘Hendiadys and Hamlet’ in PMLA 96 (1981), p. 168-193 • G. Ueding (red.), Historisches Wörterbuch der Rhetorik, dl. 3 (1996), kol. 1344-1350 • I. Haslinger & M. van Koppen, ‘De verbale hendiadys als pseudocoördinatie’ in S. Barbiers, M. Devos & G. de Schutter (red.), Dialectsyntaxis in bloei, themanummer van Taal en Tongval 15-16 (2002-2003), p. 102-122.

hendecasyllabus

heptameter