Algemeen letterkundig lexicon

dubbelrijm

Term uit de versleer ter aanduiding van die vorm van eindrijm waarbij rijmvrager en rijmgever elk meer dan twee syllaben omvatten, waarvan er twee beklemtoond zijn, zoals in (cursivering van ons):

Je bent een sombre zōnderlīng!
Je bent een hypochōnderlīng-
(M. Nijhoff, VG, 1974⁴, p. 70).

Zie ook dobbelsteert, ruilrijm, echodicht.

Lit: G. Kazemier, In de voorhof der poëzie (1965), p. 109 e.v.

dubbele negatie

dubbelroman