Algemeen letterkundig lexicon

dictie

Etym: Lat. dictio = het zeggen, uitspreken < dicere = zeggen.

De wijze van uitspreken van taalklanken. Van belang is hierbij zowel de articulatiebasis (stand van mond en keel) als ook ademhalingstechniek. De dictie is van fundamenteel belang bij de declamatie. Voor de historische achtergronden zie men ook retorica en elocutio.

Lit: B.H. Lulofs, De declamatie; of de kunst van declameren of reciteren en van de mondelinge voordragt of uiterlijke welsprekendheid in het algemeen (1848) • W. van den Berg, 'Sociabiliteit, genootschappelijkheid en de orale cultus' in M. Spies (red.), Historische letterkunde (1984), p. 151-170 • J. Lennard, The poetry handbook (2005²), p. 222-261.

dicteerfout

didactische literatuur