Algemeen letterkundig lexicon

paleotypie

Etym: Gr. palaios = oud; tupos = vorm, figuur in reliëf.

Specialisme binnen de analytische bibliografie-1 dat zich bezighoudt met de bestudering van de drukletter uit de periode vanaf de prototypografie, incunabel en postincunabel tot in de 18^de eeuw. De inventarisatie en classificatie van het oude letter- en siermateriaal kan het mogelijk maken drukwerk uit die periode aan een bepaalde drukkerswerkplaats toe te schrijven. Voor de 15^de en 16^de eeuw is dit werk verricht door respectievelijk W.Gs en L. Hellinga en H.D.L. Vervliet; voor de latere periode werkt P. Dijstelberge aan databestanden op dit terrein.

Lit: B. Kruitwagen, Laat-middeleeuwsche paleografica, paleotypica, liturgica, kalendalia, grammaticalia (1942) • W.Gs & L. Hellinga, The fifteenth-century printing types of the Low Countries (1966) • H.D.L. Vervliet, Sixteenth century printing types of the Low Countries (1968) • Ch. Enschedé, Typefoundries in the Netherlands (1978²) • H. Borst, C. van der Kogel, P. Koopman e.a., ‘Wonen in het Woord – Leven in de letter; analytische bibliografie en literatuurgeschiedenis’ in Literatuur 5 (1988), p. 332-341 • P. Dijstelberge, De beer is los! Ursicula: een database van typografisch materiaal uit het eerste kwart van de zeventiende eeuw als instrument voor het identificeren van drukken (2007).

paleografie

palillogie