Algemeen letterkundig lexicon

libraria

Etym: Lat. (littera) libraria = boek-schrift.

Term uit de paleografie voor een verzorgd schrift dat als boekschrift niet misstaat. De libraria of littera libraria bezet het middelste niveau in een door Lieftinck geïntroduceerde indeling naar niveau van het schrift; van snel geschreven naar zorgvuldig gekalligrafeerde letters (currens, libraria en formata). Bij deze indeling naar niveau is het tamelijk moeilijk om van objectieve criteria uit te gaan: de beschrijver moet afgaan op zijn ervaring en eigen (subjectieve) oordeel. Het begrip wordt vaak gebruikt als toevoeging bij de objectieve, op vormelijke eigenschappen gebaseerde schriftbenaming, bijv. littera cursiva libraria

Littera libraria. [bron: J.M.M. Hermans & G.C. Huisman, De descriptione codicum (1979/1980), p. 48].

Lit: G.I. Lieftinck, Manuscrits datés, conservés dans les Pays Bas (1964), dl. 1, p. VII-XXX • J.P. Gumbert, ‘Iets over laatmiddeleeuwse schrifttypen, over hun onderscheiding en hun benamingen’ in Archief- en Bibliotheekwezen in België 46 (1975), p. 273-282 • B. Engelhart & J.W. Klein, 50 eeuwen schrift (1988²).

libertinisme

Libratory