Algemeen letterkundig lexicon

bladspiegel

Term uit de drukkerswereld en de codicologie voor de positie die de zetspiegel ofwel de geschreven tekst inneemt op het blad (blad-2) papier. Voor het bepalen van de fraaiste indeling van een opening van een boek zijn diverse methoden in omloop, maar er zijn zoveel factoren medebepalend voor het eindresultaat (afmetingen zetspiegel, grootte van de letter, kopregel en voetregel, afmetingen van het vel, al of geen marginale noten, e.d.) dat er nauwelijks standaardregels vast te stellen zijn. Al uit de oudheid dateert de indeling, gebaseerd op de zgn. gulden snede; recenter (1946) is de methode van Van de Graaf die door het trekken van diagonalen en het oprichten van loodlijnen tot een aangename indeling van twee tegenover elkaar liggende pagina's komt.

De bladspiegel in codices werd aangebracht via een vaak ingewikkeld systeem van prikken en liniëren, aangepast aan de soort tekst die men wilde schrijven.

Lit: J.M.M. Hermans & G.C. Huisman, De descriptione codicum (1981³), p. 30-35 • K.F. Treebus, Tekstwijzer (1995⁶).

bladschikking zie opmaak, lay-out

bladwachter zie custode