Gedichten (2 delen)

[p. 694]

[406] Op het vryen van Abraham Grenier, rechtsgeleerden, aan den selven.aant.

Reisbroer voortyds naa de kroon,

Waar de leelien zoo schoon

Rooken, dat Filip schier stikte,
Van den reuk, die 't Y verquikte,

Teegens Spanjes kryghsfenyn,

Woelende om weer heer te zyn:

Reisbroer naa het ryk der roosen,
Die in Englands waapen bloosen,

Drymaal, met een Kooninghskroon,

Eer gekroont, maar nu ten hoon

Der gesalfden, binnen Londen,
Opgeswolgen van de honden,

Die hun purpre harders keel

Afgebeeten, langhs de deel,

In vuil schoeslik, deeden vloeden,
Om hun staatsucht grof te voeden:

Reisbroer, die my noch een tocht,

Naa den Teems, te kort besocht,

Om het Engelsch bet te leeren,
Dieper in het land te keeren,

Om 't gesicht van soomerooft,

Naa den winter, hebt belooft,

Wilt ghy uw beloften breeken?
Wilt ghy 't reisen laaten steeken?

Reisen, dat wel kostlik valt,

En met pyn plaisier vergalt:

Maar dat rente van de schyven,
Voor die reisen wel bedryven,

Als ghy leergraagh wel bedreeft,

En meer soets dan galle geeft?

Wilt ghy, dat nu laaten vaaren,
Besigh, om uw jeughd te paaren,

En te binden, aan een band,

Die u vast bindt, aan het land?

Om een Venus uitgekooren,

[p. 695]

 

Mee te Middelburgh gebooren,

 

Middelburgh de grootste stee,

 

By haar susters, dicht aan zee,

 

Op een eiland, langhs de baaren,

40

Van de schipvaard, om te vaaren?

 

Reisbroer, die van liefde gloedt,

 

Wyl het al bevriesen moet,

 

Die zoo zachtjes docht te vryen,

 

In dees vrye vreedetyen,

45

Dat het niemand, buiten stad,

 

Zou verneemen, oover 't nat.

 

Reisbroer, laat het u geen wonder

 

Dunken, dat ik een verkonder

 

Van geheimenissen ben,

50

'k Loof bevroosen, in uw pen.

 

Schilders schildren Venus schootjen,

 

Niet vergeefs, met Kupidootjen,

 

Als een naakt ontwambaist kind,

 

Dat recht praatjeby bemint.

55

Dat, als kinders, wat se merken

 

Jewerts nieuws, of selve werken,

 

Aan de klokjes hanght, op straat,

 

Onder buure kinderpraat,

 

Dikwils by de lui van daagen,

60

Met verwondringh, gaa geslaagen.

 

Kupidootje, dat, langhs 't ys,

 

Hier ook omvlieght voogelwys,

 

Rugglinghs, met een kas vol flitsjes,

 

Aan een draaghband, vol gou litsjes,

65

Mikkende altoos met syn boogh,

 

Hebbende iemand in het oogh,

 

Koudjes, aan syn teedere armen,

 

Zoo het veinsde, quam sich warmen,

 

In een kinderschool, by 't vuur.

70

O! hoe meengen vremden kuur?

[p. 696]

 

O! wat seldsaams kond vertellen,

 

Aan de ronde praatgesellen,

 

Van syn kooker, boogh, en schicht,

 

Daar Jupyn, en mensch voor swicht?

75

Onlanghs had hy, onder grooten,

 

Te Parys, deur 't hof geschooten,

 

In den Kooninghlyken sin,

 

Lustigh naa een Kooningin.

 

Hy trof Witte Pensionaris,

80

Dat met Bikkers dochter klaar is.

 

Hy trof Kaffart, oom van Six,

 

En Neef Dilman, beide fix.

 

En Grenier, van pylfenynen,

 

Noch in 't vryen, noch in 't quynen,

85

Om een Burgemeesters spruit,

 

Was schier in de selve schuit.

 

Zulke kunstjes hoorde ik praaten,

 

Onder kolf, en klik, op straaten,

 

Uit de school, van kaameraads,

90

Dat my stil hiel op de plaats.

 

Al dat soete kinderkallen,

 

Liet ik niet in twyffel vallen,

 

Want het voorste naakt, en klaar,

 

Onbeloogen waarheit waar.

95

En misschien, zoo draa 't gaat dooijen,

 

Zal uw pen my letters strooijen,

 

Welgereegelt op papier,

 

Tuighsters van uw minnevier.

 

Reisbroer, wat al suikre woordjes,

100

Hartestrikjes, zielekoordjes

 

Fluit uw minnelyke tongh

 

Nu wel, eer ghy 't duifjen vongh?

 

Bartel, Baldus, en der rechten

 

Heel krakeeligh lichaam vlechten

105

Niet een soete reen te saam,

[p. 697]

 

Voor de meisjes aangenaam.

 

Nu geld Naso, of Katullus,

 

Heliodorus of Tibullus,

 

En de bybel van de jeughd

110

Sleipt de sinnen, tot die deughd.

 

O ghy lieve tortelzeeuwtje,

 

Wit, als strax gevallen sneeuwtje,

 

Op de wangen, met een bloos,

 

Schooner dan de soomerroos,

115

Met de lipjes van robyntjes,

 

Met twee klaare sonneschyntjes,

 

Dool niet langer in de lucht,

 

Stryk uw vlerkjes metter vlucht,

 

Naa het slach, en hennipsaadjen,

120

Op gefluit van 's vryers praatjen,

 

Dat, met pryselyke list,

 

Zoo hy vanght niet was verquist.

 

Vreesich duifje, wil niet vreesen,

 

Ghy zult niet gevangen weesen,

125

Ghy zult vliegen uit, en in,

 

Aasen, drinken, naa uw sin,

 

Trekkebekken, en getreeden

 

Van uw korrer, wel te vreeden,

 

Beurtlinks broeden, op het nest,

130

Duifjes, voor 't gemeene best.

 

Reisbroer, o! hoe hielp ik vryen?

 

Kon myn wenschen wat gedyen,

 

'k Wenschte dat ghy waart getrouwt,

 

Met dat Engeltjen van goud.

135

Heet dat dan na England vaaren,

 

Deese aanstaande soomeraâren,

 

Moet ik dan alleen voortaan,

 

Na den Brit, of Fransman, gaan:

 

't Zal getroost my niet verdrieten,

140

Zoo ghy blyder zult genieten

[p. 698]

 

Zulken roos, en leelibloem,

 

Die men uwen Heemel noem.

 

Die de Heemel, in uw ermen,

 

Saaligh gunne, en wil beschermen.