Gedichten (2 delen)

[p. 445]

[263] Welkomste in Rome.aant.

Het aardryk drinkt den reegen,
Geboomte drinkt den seegen
Des aards. De zee drinkt wolken,
De Son drinkt heele kolken.
Sy scheppen hun verheugen,
In loutre waater teugen.
Dus laat ons, reisgesellen,
Florencens reis vertellen,
En vroolik, welgekoomen,
Ook drinken, binnen Romen.
Maar laaten ons de traanen
Van Bromius Albaanen,
Heel suiver syn geschonken,
En lustigh uitgedronken.
Ai wil den wyn niet plengen,
Met waater in te mengen:
Gelyk ghe lekkre wynen
Verdorft, by Florentynen.
Falernens parssers roepen,
Om goeden wyn te hoepen.
God werd van ons gebeeden,
Elk jaar, om puike sneeden,
En oovervloed van ranken,
Uit velden van de Vranken.
God hoorde die tuinieren.
God schonk ons hier, voor bieren,
Of glaase Fransche wynen,
Topaasen, en robynen,
Die oogh, en geest verquikken,
Met sien, en in te slikken.
Daar waater maar een plaage
Is, voor de soo der maage,
En in het brein een eevel
Sendt, van een swaaren neevel.
Waarom soud ghy de wynen,

[p. 446]

 

In waater, dan verdwynen?

 

Ik ben een waaterhaater.

 

God maakte wyn van waater.

 

Dat was de feest een wonder,

40

En blyder, en gesonder.

 

Hier jongen, schenkt my soppen,

 

In onvervalschte koppen.

 

Wie loutren wyn verbastert,

 

Die heeft Gods gaaf gelastert.