Gedichten (2 delen)

[p. 196]

[115] Verantwoordinge, oover een bruiloftdicht, berispt door Raimond de Smeth, aan den selven.aant.

De Smeth, die elke reeden meet,
Met reeden, eer ghy die besteedt,
Die met gewooge woorden boort,
In 't hart van die u lydsaam hoort,
En pryselyk dus voordeel doet:
Verstandigh man, van Moeders bloed,
Myn Neef, van uit het vyfde lid:
'k Herknaauw, van toen 'k met u verhit,
In 't heete weer de tengre beek,
Die door half droogh gesteente streek,
Van 't ruigh geberght, met klein gerucht,
Naa 't Spa toe, traagjes op de vlucht,
Doorstapte, uwe ampre jokkerny,
Die myn geringe Poësy,
Uit gunst, gerymt ter bruiloftfeest
Van Joos, die u en eert, en vreest,
Als synen Oom, en Vaaders Broer,
Wes hy maar noch te beeter voer,
Beschuldighde van vrouwlikheit,
Als al te veel de Bruid gevleit.
De bruiloftstoffe leent men van
De Bruid, en haar getrouwden man.
En naa de lesse van Pontaan,
Van elkers Vaaderland, en daân,
Van bloed, van deughd, van schoone leên,
En honderden omstandicheên,
Na imand kort wil zyn, of langh:
Hoe liefliker, hoe schooner sangh.
Het weiden van myn swaanepluim
Was in het lofryk oopen ruim
Van schoonicheit der eerbre maagd,
Op 't minlikste, als de min behaaght.
Maar reeken eens wien dat ghe laakt,
Want ik ben allerminst geraakt,
Om dat myn dicht gestoolen wierd,

[p. 197]

 

Uit Nieuwhuis, die de school bestiert,

 

En reederykheit t'Alkmaar leert,

 

Naa 't voorschrift, als het Vos begeert.

 

Die geest volght, in syn schoon Latyn,

40

Katullus, en den Venusyn,

 

En menght fraai Griekens poësy,

 

Ter tyd van Venus koosery.

 

Doch heb ik lykewel gemist,

 

Zoo heeft myn bloedsucht sich vergist:

45

En van een naabestaande vriend,

 

Lyde ik dien ondank onverdient.