Gedichten (2 delen)

[p. 90]

[88] Aan N. v. Liebergen.aant.

Liebergen scherts', en veinsenhaater,

Die my gestaagh confrater heet,

Sints wy in Vrankryk, goed en leed,

Saam leeden, op het land, en waater:
Hoe komt het dat ghy, schoone praater,

My tienmaal noodight, op een beet

Van 't draagmaal, en nochtans vergeet?
Confrater zoo doet geen confrater.

Ik dank u, als nu onverplicht

Tot dank, om dat ik niet begeerde

Te slachten een ondankbaar wight.

Dat van Grenier, een Rechtsgeleerde,

Ons reisbroer, gefeesteert, 't gesicht

Hier onbekent quansuis, stout keerde.