Gedichten (2 delen)

[p. 72]

[70] Aan Raimond de Smeth.aant.

De Smeth die, op uw kas, de beurs van 't Y doet draaijen,

Gelyk de werreld draait, op 't een, en 't ander punt,

En die zoo wysselyk met Argos oogen kunt

Aanleggen, dat u nooit de Bankrotiers bekaaijen.
Ik dreighde al om een blad te laaten ooverwaaijen,

Van Vrankryk, of den Taag, met booden, of een vrund:

Maar met een bloote groet, schoon hartelyk gegunt,

En sonder koopmans praat, hiel ik dat ongeraaijen.

Ik kende Betis wol, noch Toersche syde kleên.

Ghy lacht met Ganges kruid, en wilt haar gom vergeeten.

Maar hier valt marmersteen, voor ons verstand, gemeen.

Een steen licht noodich, want uw blaauwe wierd versleeten,

Van vryers sonder tal. Dit seit my ieder een.

Begeert ghe marmer, laat uw trouwe Neef 't maar weeten.