Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 214]

(131 Amaryllis (Latijn) (Vervolg))aant.

immotos animo decuit praescribere motus?
Nec poteras nisi dura diis prognata videri?
Heu! Poteras, formosa; et, qui mortalibus exstat,
caelestes decor addit avos. Ignoscite, nymphae,
non damus haec merito vestris cunabula silvis.’

moeris: ‘At facilis natura deum est. Ignoscite divi,

non damus haec temere vestris cunabula caelis.
Si tamen illa dea est et in illo lumine numen
nec specie deceptus amas, age, Thyrsi, resurge:
iam verbis invicta moris superabitur olim
et dabit hora, quod hora negat. Non omnibus omnem
protinus advertunt superi mortalibus aurem.
Non ego, si primos hodie de rure maniplos
frugiferae Cereri, non, si tibi, Cynthia, cervam
obtulero, tibi, Bacche, caprum, tibi, Faune, capellam,
cras iubeo parere deos placataque fumo
numina praesentem votis deferre salutem.
Saepe equidem, si multa pias infecerat aras
victima et innumeras popularat flamma bidentes,
“Tantane vos tugurii cepisse oblivia nostri,
di superi!” dicturus eram, cum dexter ab ortu
caelicolas corvus monuit sperare faventes.
Speravi mollesque deos a tempore sumpsi.
Disce breves in amore moras, potieris amata.’

thyrsis: ‘Adde graves in amore moras, occidis amantem.

Omnia perpessos annorum taedia porro
perpetienda mones? Heu! Pascere Thyrsida silvas
questibus, hirsutum flammis Amaryllida Mopsum!
Moeri, fatebor enim, poterant fastidia ferri
atque oculi - tot flagra - truces, nisi Mopsus ab illis.
Mopse, quis es qui nostra tuis componere certes
carmina et hisce tuas, Parnasso iudice, Musas?
Me satyros nemorumque, nec ultima, numina, faunos,
me dryadas mariumque, nec infima, numina, nymphas,
ad modulos - tua dona - meos testabere, Clio,
non semel aestivis circumfudisse choreis.
Invideas, Rhodope: sectatos Thyrsida montes,
saxa, feram, volucres, volucres, fera, saxa loquentur.
Dicite, Pierides, quid amarunt numina Mopsi?
Me pius et sacra redimitus tempora lauro
Silvander, tuus a teneris, Dictynna, sacerdos,
ille Cal\e\doniis pridem memoratus Hibernos