Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 188]

119 31 03 1618 Ged., dl. 1 p. 114
Constantini Huygens ad iuventutem Ziricaeam elegia απολογετικηaant.

Circaei iuvenes, facibus devota Cyprinis

pectora, par telo saucia turba pari:

per niveam dominae decorantia lumina frontem -

prima pharetrati, quem colis, arma dei -,

per Paphiae delubra deae, per tela, per arcum

cuius in accenso pectore vulnus habes:

desine rivalem temere commota Batavum

innocuique dolos subtimuisse viri.

Non ego Mattiacas accessi proditor oras,

non ego Circaeos dissimulator agros.

Pone metum. Spernenda times. Impune Batavis

creditur et fraudum nescia turba sumus.

Non Helenam (si qua est) alter Paris ambio vestram;

hospitii cultor, non violator ero.

Non mihi fallacis plaudo sub imagine voti,

non mihi tam grandis vindico iura spei.

Mecum habito et quam sim novi procul * - *

ut cadat in casses casta [?Levina] meos.

Illa quidem (et voveo) felicius eliget, illa

in mage felices introitura toros.

Audiat interea, quisquis prior ille procorum

occupat adventum suspicione meum.

Fallier humanum est et habet sua quemque caligo;

nec magis hic tenebris, nec caret iste magis.

Ni tamen insignis dementem decipit error:

nescio quid miseri nomen amantis habet.

Non mihimet comperta loquor, sed naufraga saxa

naufragium passo praemonitore noto.

Quas dubio lacrimas, quae non suspiria amanti

moverit aspectu torva puella suo!

Quis misero pallor, quis non furor occupat artus,

si sibi postponi quem velit ille praeit!

Et tamen has aliquis - quid non mortalia cogis

corda, tyrannorum maxime, parve puer! -

has aliquis risum lacrimas, hos gaudia fletus

dixerit Elysios posthabiturus agros.

Vivite felices, quibus importuna calentes

flamma vorat fibras - me meus ardor agit.

Ite sub optatos (per me licet esse beatis),

ite sub amplexus - me meus ardor agit.