Latijnse gedichten 1607-1620
(2004)–Constantijn Huygens–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 182]
| |
(116 Concordia discors (Vervolg))aant.An vel infernas dubio futuri
fas sit electo trepidare flammas,
his comessator fugat otiosas
aulicus horas.
45[regelnummer]
Ille divino super orbis orbem
vectus afflatu, sophiae sacratae
sanctior mystes stetit et regessit:
‘O homo! quis tu’.
Hic per abstrusas pietas latebras
50[regelnummer]
quaeritur; qua se perhibet videndam,
spernitur. Doctae pietatis una et
maxima laus est.
Hinc furor sanae rationis expers
concitat caeco populum tumultu;
55[regelnummer]
hinc acerbatos inimica scindunt
odia fratres.
Vidimus bello pavidum recenti
Belgium Hispanas trepidare fauces,
qualis e saltu pavet irruentes
60[regelnummer]
agna leones.
Vidimus pressam relevare iunctas
patriam vires. Ubi tum simultas?
Exulat. Quid nunc? Laniant beatas
schismata terras.
65[regelnummer]
Tantus a ventis nimium secundis
imminet ponti dolus imperito
fluctuum nautae: minitantur imam
summa ruinam.
Heu! nimis vento fruitum secundo
70[regelnummer]
vulgus undarum rude, quorsus extra
quaeritur splendens pietatis ansa?
Intus abunde est.
Nempe ceratis ope Daedalea
niteris pennis. Habitare tecum
75[regelnummer]
nescis, ignarum tibi tute quam sit
curta supellex.
Diffluis luxu miseranda plebes.
Hoc age, et mores pia corrigendos
cura castiget; rogo numquid istac
80[regelnummer]
parte labores.
Constanter.
Hag. Com., prid. Kal. Octob. 1617.
In de linker benedenhoek van de laatste bladzijde: Sen.: Tantum nobis vacat? Iam vivere, iam mori scimus? |
|