Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 174]

(113 Constantini Huygens ode. (Vervolg))aant.

militis ensem, nec supremam
subiisse graver patriae lucem -
tu quoque (deficit infortunii
nuntia nostri lingua loquentem)
aliquando tuos, quamlibet aegro
pede divulsus, linques (heu, heu!)
nunc tua gaudia, nunc lusus tuos,
connubialis dilecta tori
pignora, natos.

Aliquando istaec, quae propriis ego

praefero, summae lumina noctis
tenebrae claudent et sua felix,
qua descenderat ante, reviset
spiritus astra.

Quid tibi tunc, miserande puer,

animi reris fore, cum mille
repetes tecum basia, repetes
quis privabere tunc amplexus?
Quis tua tum, quis carmina candidus
avida lector corripiet manu?
Quis iuvenilibus annuet ausis?
Cui tum citharae pulsata fides
tremulo perstrepet aera cantu?
Cui modulamina, cui vaga barbiti
plectra volabunt?

Ibis in avia luctibus obrutus,

fugies patrios patre nudatos
exul propria sponte Penates -
qualis viduum prole fugata
fugiens nidum Daulias ardua
gemit ereptos arbore pullos.
Fugies Batavum conscia tanti
litora damni.

Flumina, pontum rate traiicies

forsitan ad Garamantas, ad Indos -
quid proficies? Flumina, pontum
tecum tute feres lacrimarum.
Sequitur ventis ocior equitem,
sequitur peditem cura pedissequa.
Omnia desere, te non fugies,
unus ubique.