Latijnse gedichten 1607-1620

104 ←04 09 1614 Ged., dl. 1 p. 56
Ad patrem. Elegiaaant.

Qualis in immotum fertur Sidonia Dido

Dardanium miseris questa fuisse modis,

dum nihil insani furias miseratus amoris,

dante illa in ventos verba, dat ille ratem,

talis ego, ventis turgentia vela secundis

prospiciens summo e littore, talis eram,

dum Batavis iterum sine me, sine fratre relictis

Flandriacos mavis visere solus agros.

Talis ego, in mediam ducens insomnia noctem,

quaero relinquendi quae tibi causa mei,

ut non invenio, multumque diuque rependens,

quae valeat mitem causa movere patrem.

Tunc demum indignor quod non amplexus euntem

continuo puppim per freta longa trahar,

sicut Gnosiacae comes invidiosa carinae

haesiit hostilem Scylla secuta ratem.

Quid vero? An patriae sequerer te prodiga vitae

Scylla? Nec exemplo terrear ante tuo?

Dii melius. Certe patet hac, patet altera nobis

semita, Telemacho non male capta viro,

quem dea pertaesum patriae patriaeque malorum

bellica in ignotam per mare duxit humum.

Ille autem, multum et terris iactatus et alto,

inventi fuerat maxima causa patris.