Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 128]

(92 (Latijn) (Vervolg))aant.

ingenii in solo hoc intendant carmine vires,
certatim Batavi celebrantes nomen Achillis.

Et iam, quando piis toties optata querelis

venit ad (heu!) tardum belli pax aurea finem,
nec tibi sollicitos reboantia tympana somnos
impediunt, nec terribili tuba martia cantu
excitat armatam poscentia proelia dextram.
Undique tuta quies, Batavae sine militis usu
mollia securae traducunt otia gentes.

Postquam nil reliquum est, quo te tua, maxime princeps,

evehat ad maius virtus generosa cacumen,
nec datur illa dies oculis gratissima nostris
amplius, exacto ferventis tempore belli,
qua tibi purpurea frontem cingente tiara
obvius augusti venerabilis ordo senatus
magnatum longa soluit stipante caterva
aut hos aut illos gratarier ore triumphos,
iam patriae tutor nullo dubitante vocaris,
qui timidae toties cursum rexisse carinae
diceris (haud falso) mediis sapienter in undis.

Iam tibi, quae quondam dubiis fidissima rebus

praestitit auxilium Belgii flagrante tumultu,
miratur, stupet ac partos gratatur honores
Albion, angusto tantum a te dissita ponto,
insula dives opum gelidis habitata Britannis.
Addit et ipse sui, tantae cui fata dederunt
flectere regales moderamine gentis habenas,
magnus Iacobus magni documenta favoris,
dum sibi te iungens socium regalia mittit
vincla sodalitii meritarum praemia laudum.

Aspicis expressas illic adamante perenni

litterulas? Non \hos\ temere (sic credere fas est)
indidit artificum manus ingeniosa lapillos;
sed veluti nullo superabilis esse metallo
creditur - et vere non est superabilis ullo -
ferrea durities {Indae} {huius} sine compare gemmae,
sic, ubi vos stabili semel associaverit ambos
sanctus amor vinclo, non hoc iniuria longi
temporis evincet, non invidiosa vetustas
dissolvet, praeter dissolvens omnia fatum.
Sic fuat et nostris clementi numine votis
Iuppiter aspiret, summi regnator Olympi.