Latijnse gedichten 1607-1620

92 ±04 02 1613 Ged., dl. 1 p. 46aant.

Beroemde Maurits, veelbesproken sieraad van de Nassause stam, aan wie de roemrijke Victorie zo vaak haar lauweren heeft toegekend, bij wie zij zich zo vaak verwaardigd heeft kransen te leggen om het haar, dat een groter kroon waard is, wiens naam, geprezen van het westen tot het oosten, door toedoen van de rondvliegende Faam de hele onmetelijke aarde over is gegaan:

[7] tot nu toe stond de strijd brengende poort van het heiligdom van de huiveringwekkende Janus open - die toegang gehaat bij de beklagenswaardige boeren en hun rijk begroeide velden, die zo iets niet verdienen -, toen vader Mars buiten zinnen raasde in hevige woede, bloeiende steden berovend van hun mannelijke bevolking, akkers van hun oogst, kuddes van hun herder en ouders van hun lieftallig kroost; [13] tot nu toe werd de Nederlandse maagd gekweld door zulke woelingen, de Nederlandse maagd, wie het wrange lot vanwege gevaarvolle situaties een bekende en in geen eeuwen uitwisbare naam heeft verschaft.

[16] Nu (o goden!) heft ze, bevlekt met bloed na de recente slachting, eindelijk toch het geschonden gelaat ten hemel en strekt zij haar nek, die neergedrukt was onder de last van zware beproeving, [19] om u, verheven regeerder van de hemelbewonende goden, na lange tijd welverdiende dank te brengen.

[21] U ook, Maurits, edele nakomeling van een grootmoedig vader, altijd was u voor haar een Palinurus temidden van de razende golven. Steunend op u heeft de Nederlandse maagd, ofschoon overstelpt door zo grote rampspoed, in lijdzaamheid de ontzaglijke straffen verdragen. Ze zal ook niet in ondankbaarheid toestaan dat diep stilzwijgen uw loffelijke daden (die beter verdienen) in ondoordringbare duisternis hult, [27] maar deze Ilias aan krijgsdaden toevertrouwen aan haar Homerische dichters die ze tot haar glorie in overvloed heeft, ter vermelding in een lang gedicht, [29] zodat ze al hun geestkracht, die ze plegen aan te wenden voor luchtige niemendalletjes,