Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 116]

84 08 05 1612→ Ged., dl. 1 p. 40
Epitaphium carissimae sororis Elisabethae Huygens quae obiit 8^o idus maii 1612aant.

Heus tu, qui faciles hac illac flectis ocellos,

nobilium spectans busta superba virum

quos decorant generis tabulae monumenta capaces

splendidaque artificis marmora sculpta manu,

hospes, ades. Nec te fragilis multumque caducae

detineat tantus nobilitatis honos.

Hosce etiam tumulos, haec haec loca plena paternis

plenaque maternis inspice lacrimulis;

quae licet haud stirpis tabulis ornentur avitae,

non minus aspectu, credito, digna tuo.

Scilicet hic taetro cubat Elisabetha sepulchro,

ille puellaris flosque decusque chori,

amissam cuius deflet Venus aurea formam,

amissam cuius flent Charites charitem,

quam nunc Parca ferox et - vah! - nimis invida fata

cernere maturos non voluere dies.

Atque ita primaeva vixdum florente iuventa

ceu immaturus flosculus interiit.

Ergo hoc exemplo, quisquis vir sive puella es,

dum tibi concessum vivere, disce mori.

Nullam crede tibi degi feliciter horam

quam non invideat Parca maligna tibi.

Maestus posui.
Annor. 15, 1612.