Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 105]

(79 Lucianus' dialoog tussen Jupiter en Ganymedes (Vervolg))aant.

Ganymedes

[13] Help! Wat zeg je daar? Was je dan zojuist geen vogel, geen gevleugeld wezen, geen adelaar die mij bij de kudde weghaalde? Zeg me eens, hoe kunnen snavel en vleugels, hoe toch kunnen die klauwen weg zijn, zodat ik je van het ene op het andere moment in een nieuwe gedaante zie?

Jupiter

[17] Ik ben geen mens of vogel, liefje, maar die machtigste der goden, die mijzelf verander wanneer ik dat wens.

Ganymedes

[19] Ben jij Pan, beste kerel? Maar je hebt toch geen ruige poten, geen horens, geen rietfluit.

Jupiter

[21] O welgevormde knaap, aardige verschijning met je rozerode gezicht, geloof je dat er verder geen god is?

Ganymedes

[23] Behalve hem ken ik er geen, en ik zou menen dat er ook geen bestaan; liever gezegd, we brengen alleen hem offers. Maar jij lijkt me een kidnapper en niet, zoals je beweert, die machtigste der goden.

Jupiter

[27] Vertel eens, is jullie nooit enig gerucht over Jupiter ter ore gekomen, hebben jullie hem nooit offers gebracht? Heb je nooit gehoord van het altaar van Jupiter, die de donder laat rollen en met zijn hand de verschrikkelijke bliksem slingert?

Ganymedes

[31] Was jij het die pas zo'n lading hagel en sneeuw heeft neergestort op de voedselgevende akkers, en wiens altaar vader zo vaak gedrenkt heeft met het bloed van een bok, en van wie de mensen zeggen dat hij boven ons zijn woning heeft? Hoor toch, koning, waarom neem je me mee naar de bovenwereld? Ach toch! Misschien worden de schapen wel verscheurd!

Jupiter

[37] Nee toch! Maak jij je nog druk om schapen, stakker, die de kans krijgt te leven als de overige hemelbewoners?

Ganymedes

[39] Help! Wat vertel je me daar? Laat je me niet teruggaan naar de Ida? Zal ik niet kunnen terugkeren naar mijn lieve vader?