Latijnse gedichten 1607-1620

79 ←04 09 1611 Ged., dl. 1 p. 33

Toelichting

Een vrij letterlijke weergave van Lucianus' Deorum dialogi 10/4 (vgl. toel. bij nr. 77). Vss. 1-8 en 91-92 zijn toegevoegd. Aan het slot van de dialoog heeft Huygens enkele passages weggelaten:

[p. 287]

-	na vs. 78 ontbreekt het volgende gedeelte van de dialoog (ik citeer de vertaling door Micyllus in Lucianus, Opera, dl. 4 p. 7-8): gan.: Solus enim non possis, sed suavius dormire mecum? iupp.: Profecto, cum tali qualis es tu Ganymedes, sic pulcher. gan.: Quid enim te ad somnium iuvabit pulchritudo? iupp.: Habet quoddam incitamentum suave, et facilius inducit ipsum.
-	na vs. 84 ontbreekt: gan.: ... vel molestia afficieris nihil dormiendo. Turbabo enim te continue, huc atque illuc me revolvens.
-	na vs. 88 ontbreekt: gan.: Ipse videris, ego vero dormiam te deosculante. iupp.: Videbimus tunc quid agendum. Nunc vero abduc ipsum, Mercuri, ...

Waarom juist deze passages zijn weggelaten, is niet duidelijk. Dat ze als aanstootgevend zijn ervaren is niet waarschijnlijk, aangezien de omliggende tekst met vergelijkbare inhoud wel is opgenomen. Misschien wilde Huygens zijn vertaling op zeker moment snel afronden.

Metrum

Elegisch distichon.

Datering

Tussen 1 januari en 4 september 1611.

Overlevering

H	K.A. XLIIIA-1, 1611/13r-16r.

Commentaar

	ganymedes: zoon van de Trojaanse koning Tros; zijn schoonheid viel in de smaak bij Jupiter, die hem daarom wegvoerde van de berg Ida (bij Troje) naar de verblijfplaats van de goden, waar hij schenker werd.
1-3	Verg. Ecl. 1,1-3: Tityre, tu patulae recubans sub tegmine fagi / silvestrem tenui musam meditaris avena: / nos patriae finis et dulcia linquimus arva.
4	summa ... arce: Ov. Met. 1,163: Quae pater ut summa vidit Saturnius arce.
5	arsit amore: Ov. Met. 10,155-156: Rex superum Phrygii quondam Ganymedis amore / arsit ...
6-7	Nec mora - arripit: Ov. Met. 10,159-160: nec mora, percusso mendacibus aere pennis / abripit Iliaden ...
21	roseo spectabilis ore: Ov. Met. 7,705.
29	Iovis ara: Lucianus: βωμὸν... ἐν τῷ Γαργάρῳ: het altaar op de Gargaron (de Gargaron was de hoogste top van het Ida-gebergte).

[p. 288]

60	astragali: lett. naar Lucianus (ἀστραγάλους); Spanoghe: ‘kote [...] pikkel-steen. Astragalis ludere, koten, [...] pikkelen.’
88	collo - meo: Ov. Her. 8,94: nec gremio sedi sarcina grata tuo; Heinsius, Poemata
91	1606, p. 82, elegie 3,2 vs. 10: Saepe fui collo sarcina grata tuo.
92	rex ... superum: Ov. Met. 10,155, zie comm. bij vs. 5.
	qui - miscet: Ov. Met. 10,160.