Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 104]

(79 Luciani dialogus Iovis et Ganymedes (Vervolg))aant.

ganymedes

Ei! Quid ais? Non tu modo avis volucrisque fuisti,

non aquila e medio me grege surripiens?

Dic mihi, qui rostrum ac alae, quinam unguis ademptus,

ut te mutatum protinus aspiciam?

iuppiter

Non homo sum nec avis, dulcissime, at ille deorum

maximus, ad nutum qui me ego muto meum.

ganymedes

Tun' Pan es, bone vir? Sed enim non hispida crura,

cornua nulla tibi, fistula nulla tibi est.

iuppiter

O formose puer, roseo spectabilis ore,

nullum usquam credis praeterea esse deum?

ganymedes

Praeter eum novi nullum, nec enim esse putarem;

quod magis est, soli sacrificamus ei.

Tu vero nobis plagiarius esse videris

et non, quod dicis, maximus ille deum.

iuppiter

Dic mihi, non unquam vestras pervenit ad aures

fama Iovis, numquam sacrificastis ei?

Non umquam tibi nota fuit Iovis ara tonantis

et contorquentis fulmina saeva manu?

ganymedes

Illene tu tantam copiam qui nuper in almos

grandinis atque nivis praecipitavit agros,

et cuius toties hirco pater imbuit aram,

quemque homines supra nos habitare ferunt?

Obsecro, rex, superas curnam me tollis ad auras?

Me miserum! Forsan dilaniantur oves.

iuppiter

Scilicet anne etiam est ovium tibi cura, miselle,

cui datur ut reliqui degere caelicolae?

ganymedes

Ei mihi! Quid dicis? Non rursus mittar in Idam?

Non potero carum rursus adire patrem?