Latijnse gedichten 1607-1620

[p. 52]

48 04 09 1608→ Ged., dl. 1 p. 12
Psalm. XLIIaant.

Ut cervus liquidas mugit defessus ad undas,

sic ad te mugit cor, Deus alme, meum.

O optata dies, niveum qua cernere vultum

et potero Domini templa videre mei.

Noctes atque dies lacrimis me pasco, rogatus:

cur nunc te Dominus deserit iste tuus?

Sed tua cum bonitas subiit mihi rursus, imago

temporis illius pectora moesta levat,

sacrificaturus magna stipante caterva

limina cum peterem religiosa Dei.

Quid me sollicitis, mens aegra, doloribus angis?

Solve metum et Domino fidere disce Deo.

Fidere disce Deo, patriam quo vindice nactus

incolumis laudes tempus in omne canam.

O Deus, o hominum divumque aeterna potestas,

mens mea sollicito victa dolore iacet,

proptereaque latens in saxis Hermonis exul

Iordanaque tui sum regione memor.

Non ita per vastos grando sonat horrida monteis,

ut parte ex omni me mala saeva premunt.

Tu vero placido si me respexeris ore,

a me decedent nubila tristitiae.

Non aegrae impedient laudes mihi dicere curae,

quin etiam noctu magnificabo Deum.

Quare ludibrium me deseris hostibus, inquam,

o Pater, o columen praesidiumque meum.

Dirumpor, dum turba malis rogat obvia nostris:

cur nunc te Dominus deserit iste tuus?

Quid me sollicitis, mens aegra, doloribus angis?

Pone metum et Domino fidere disce Deo.

Fidere disce Deo, patriam quo vindice nactus

incolumis laudes tempus in omne canam.

Annor. xii, 1608.