Adyosi / Afscheid

[p. 118]

Op de Commewijnerivieraant.

Land, o mijn land van donker bos en water,
dat zorgeloos wordt uitgestort in zee,
om naar de broeikashitte een weinig later
als bui terug te keren, - uw trofee
is zon en zwaar-bewolkte luchten,
waaronder schaduw slinkt en groeit zoals het groen.
Juist zo mengt wrang en zoet zich in uw vruchten
en veel meer droom dan drang zich door uw doen.
Maar eeuwig en geweldig als uw wouden
en overweldigend als regen en rivier
blijft ge, aan uw verte ontweld, uzelf behouden,
spilziek, speels, en toch onbevriend.
Alléén. Dit... hier...

[1955]